मला कुठे काही छान वाचलं की ते लिहून ठेवायची सवय होती. मी शिवथरघळला समर्थांची ही कविता वाचली आणि अनुभवली. तिथे जावं आणि अनुभवावं असंच आहे हे!


गिरीचे मस्तकी गंगा । येथुनि चालती बळे॥

धबाबा लोटती धारा । धबाबा तोय आदळे ॥

गर्जता मेघ ती सिंधू । ध्वनी कल्लोळ उठिला ॥

कड्याशी आदळे धारा । वात आवर्त होतसे ॥

तुषार उठती रेणू । दुसरे रज मातले ॥

वात मिश्रीत ते रेणू । सीत मिश्रीत धुकटे ॥

दराच तुटला मोठा । झाड खंडे परोपरी ॥

निबीड दाटती छाया । त्यामध्ये वोघ वाहती ॥

गर्जती श्वापदे पक्षी । नाना स्वरे भयंकरे ॥

गडद होतसे रात्री । ध्वनी कल्लोळ उठती ॥

कर्दमू निवडीना तो । मानसी साकडे पडे ॥

विशाळ लोटली धारा । ती खाले रम्य विवरे ॥

विश्रांती वाटते तेथे । जावया पुण्य पाहिजे ॥

कथा निरुपणे चर्चा । सार्थके काळ जातसे ॥